απείπον

ἀπεῑπον (Α)

1. μιλώ ελεύθερα, αποκαλύπτω

2. αρνούμαι

3. απαγορεύω

4. απορρίπτω, δεν αναγνωρίζω, αποκηρύσσω, παρατώ

5. (αμτβ.) αποκάμνω, καταβάλλομαι, εξαντλούμαι

6. ενδίδω, υποχωρώ

7. έχω έλλειψη, είμαι ελλιπής

8. αποτυγχάνω, υπολείπομαι

9. (το ουδ. πρκμ. ως ουσ.) τό ἀπειρημένον

απαγορευμένο πράγμα

10. φρ. α) «ἀπεῑπον τὴν στρατηγίαν», παραιτούμαι από τη στρατηγία

β) «ἀπεῑπον γυναῑκα» — διαζεύγνυμι, χωρίζω τη γυναίκα μου

γ) «ἀπεῑπον ὄψιν», αποτρέπω, αποστρέφω το πρόσωπο μου

«ἀπεῑπον γνώμας», αναιρώ τη γνώμη μου, ανακαλώ.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αόρ. Ο ενεστ. και πρκμ. αντικαθίστανται από το απαυδώ και το απόφημι και στην αττική πεζογραφία από το απαγορεύω].